Ego, kibir, Eskişehir

Küçük bir şehiriz biz. Birbirini hemen herkesin tanıdığı, şehrin bir yerinde açılan herhangi bir mağazayı 10 gün içinde herkesin fark edebileceği, şehirde işlenen bir cinayet ya da büyük bir kazadan herkesin haberdar olabileceği kadar küçük bir şehir.
Şehre yön veren, yönetenleri yakinen tanıyor ve hatta o isimlerin ışığının etrafında dolaşanları da çok iyi biliyoruz. 
Şehirde koltuk sahibi olan ve ısrarla o koltuklardan kalkmayan isimler de var, herhangi bir yerin yönetim kurulunda olmakla şehrin önünde secde edeceğini düşünenler de… Kimileri ailesinin varlığı ve ismiyle, kimileri de şehrin çok sevdiği bir ismin arkasında durarak saygı görmeyi umuyor.
Aralarında çok sevimli, iş bitirici, çok özel yerlere ulaşabilen, faydalı olan ve saygı görenler de var. Ancak tam tersi seyri olanlar daha fazla.
Bırakın kibarlık ve zarafeti, düzgün konuşamayan, iletişim gücü olmayan, teknik bilgiden yoksun, tek başına yolda kalsa adres bulamayacak kadar kapasitesi olmayanlar var ne yazık ki bazı kurumlarda.
Saygıyı oturup beklese neyse, baktı ki olmuyor, bulunduğu yerde baş tacı etmesi gerekenlere afralar, tafralar, üstün olduğunu kanıtlama çabası ile emirler, gereksiz istekler, müdahaleler ile insanları canından bezdiriyor, çalışma istek ve azminden soğutuyor. 
Yani kurumuna ve etrafında dolandığı ışığa gram faydası olmadığı gibi, 2 gün sonrasını düşünmeden hesabı sorulabilecekleri aklına getirmeden, şehre de bulunduğu camiaya da zarar veriyor.
Tamam, şehir küçük, tamam herkes her şeyi çok rahat fark eder ama Eskişehir 5’ten büyüktür.
Bu tür isimler zaten kendilerini bildiği gibi, şehri yöneten konumlarda olanlar da bu tür isimlerin kimler olduğunu çok çok iyi biliyor.
Açık ve net, ister yöneten ister ekipten olsun, kurumlar böyle süper ego ve kibir duvarı insanlarla yönetilemez. Böyle yönetilirse mutsuzluk dağ gibi büyür, çığ gibi sarar dört yanı ve sonucunda bin türlü emek heba olur.
‘Eğitim şart’ diyoruz ama artık ‘Değişim şart’ demeliyiz. Kadrolar liyakat sahibi insanlarla, kendinden önce camiası, vatandaşı için kaygılanan isimlerle değiştirilmeli.
Bakın Eskişehir mutlu şehirler sıralamasında 33. sıraya düşmüş. Korkarım 3 yıl sonra 50. sırayı da göreceğiz ve bu şehir için çok kötü bir öngörüdür.
Bu şehir tek bir grup, bu şehir tek bir isim, bu şehir gaz vermekle yönetilemez. Ego neyse de ‘kibir’ ile hiç yönetilemez. Tıkanır, tıkanır başkasını suçlarsak da sonuç alamaz, yine telafisiz kayıplar yaşarız.
Bunun hesabı da şehri yönlendiren ve yönetenlerden sorulur. O yüzden ya bu isimlerin tutumu değişir ya da bu tutuma rağmen onları yanında tutanlar.