Ya çıktık, ya battık dahası yok...

Eskişehirspor diriliş mücadelesinde ama görünen o ki, bu kez biraz yalnız bir mücadelede. Taraftarı bir kenara koyarsak eğer, şehir susuyor, şehir uyuyor, şehir sadece seyrediyor.
Şartlar ve koşullar en sancılı, sızılı, endişelendirici kıvamında. Aksilikler, umulmayanlar, hesapta olmayan kayıplar da var. Lakin hedeften kopmak yok. Çünkü başka seçenek de yok. Başka çare de.
Bal gibi biliyoruz, adımız gibi eminiz, söylemesi bile rahatsız edici ama “Ya çıktık, ya bittik” sezonundayız.
Bu borç sarmalında bu seneyi bitirmek bile mucizeyken Eskişehirspor’un aksi bir durumda ne yapacağını düşünmek beyhude olur. Aksi bir durumda “Eskişehirspor olmaz, tarih yıkılır ve bu enkazın altında kalırız hepimiz.”
Hal böyleyken, gerçekler acımasızken şehrin bu uyurgezer halini kabul etmenin mümkünatı yok.
Halil Ünal ve birkaç arkadaşını bu ateşin ortasında bırakıp, nasıl olsa söndürürler demenin de anlamı yok.
Hatırlayın Allah aşkına, geçen yıl bu zamanlar, bu takım düşmemek için direniyordu. Umutlar çok azdı, kabul etmek istemesek de gittiğimiz yer belliydi ama Direniş adı altında kenetlenmiş bir şehir vardı.
Eskişehir Valiliği öncülüğünde kampanyalar, toplantılar, destekler, teşvikler vardı. Kurumlar, kuruluşlar bir şey yapmaya çalışıyordu.
Tamam, olmadı, tutunamadık, düştük ve yürekleri yangın yerine düşüren kıvılcım hala içimizde. Ama şimdi bu yangını söndürmek için elimizde bir fırsat var. Karaya çok yaklaşmışız, 7 haftaya kocaman bir umut perçinlemiş, iddialı bir durumdayız. Sözün özü Şampiyonluğa oynuyoruz.
Bugüne kadar da kolay gelmemiş, sezon başından bu yana bin türlü krizi aşmış ama elde avuçtakini bitirmiş durumdayız. Yani çıkmaz sokak duvarının önünde bekliyoruz. Cephane de yok, onu ateşleyecek barut da.
Ne yazık ki düşerken gördüğümüz birliği, katkıyı, desteği çıkarken görememek üzüyor bizi. Elimizi uzatıp tutabilecekken o kupayı, bu durumu seyreden ama arkadan destek olmayanlar üzüyor.
Şakası yok, alternatifi yok, böyle gideri de yok işin. Korkarım bu sessizlik, bu görmezden gelme, bu arkadan dolaşma tutumu bize pahalıya patlayacak.
Geç kalmadan, iş işten geçmeden demek bile şu saatten sonra zaman kaybıdır.
Bunun akışını değiştirecek tek ortak paydamız ise Eskişehir Valiliği.  Valiliğin katkı verecekleri organize etmesi, bir araya getirmesi, daha doğrusu geçen seneki atmosferin oluşması için bence artık adım atması, kalan 7 haftayı kurtarmanın ve gemiyi karaya çıkartmanın fitilini ateşleyecektir. Sizi bilmem ama benim içimde bunun yapılabilmesi adına az da olsa bir umut var ve inşallah o da boş çıkmaz. Çünkü şöyle bir bakıyorum da, başka bir şeyim de kalmamış, bu sene adına.