Anadolu Üniversitesi 2. tura yükseldi! İsmail Candemir: Cumhur ittifakında kriz aramak... Bahar Şenliği’Nde Renkli Ve Güzel Görüntüler Yaşan… Eskişehir'de vatandaşı manavdan soğutan sebep! Eskişehir'de U-13 Ligi’nde heyecan dorukta! Sağlıkspor şampiyonluğu istiyor Eskişehir ekibinin rakip sahasında tanıdık isim: E… Eskişehirspor taraftarı sosyal medyayı o paylaşıml… Eskişehirspor Başkanı Koca'dan anlamlı paylaşım Tepebaşı Belediyesi’nin kadınlara desteği sürüyor Eskişehir'de yaşam merkezi skandalı: Müdür paralar… Eskişehir'in o ilçesine yeni proje: Başkan müjdeyi… ESTÜ Bahar Şenlikleri’nde Rektör Özcan öğrencilere… Eskişehir'in kazanması için önemli çağrı: "Birlikt… Eskişehir'de can yakacak ceza: Tam 7 milyon TL! Eskişehir Teknik Üniversitesi'nde Emeklilik Töreni…

Üye Girişi

Üye Ol

Eskişehir

Alpu

Spor

Gündem

Eskişehir Hava Durumu

Resmi İlanlar

Eskişehir Nöbetçi Eczaneler

Afyon

Bilecik

Eskişehir Gezi Rehberi

Eskişehir Parkları Eskişehir Müzeleri Eskişehir Yemekleri Eskişehir Camileri, Külliyeleri ve Anıtları Eskişehir Alışveriş Merkezleri Eskişehir Restoranları (Yeme İçme) Eskişehir Gece Hayatı

Magazin

DİĞER

Kütahya Ekonomi Eskişehir etkinlik Kültür Sanat Dünya Sağlık Teknoloji Eğitim Röportaj Biyografi Eskişehir Siyasetçileri Yaşam Ramazan

Eskişehir Videoları Foto Galeri Yazarlar Eskişehir İş İlanları Seri İlanlar İletişim

2.05.2024 - Perşembe

Prof. Dr. Cengiz Türe

Tüm Yazıları Diğer Yazarlar

Eskişehir'i dinliyorum gözlerim kapalı

Prof. Dr. Cengiz Türe yazdı

4 Eylül 2015 00:03

İki gün önce (02 Eylül 2015 Çarşamba) Eskişehir’in düşman işgalinden kurtuluş günüydü. Bu nedenle tüm Eskişehirlerin kurtuluş gününü yürekten kutluyorum. Halk diliyle söylemek gerekirse doğma büyüme bir Eskişehirli olarak bu kenti hep sevdim. Şimdiki halinden oldukça kötü durumda olduğu yıllarda bile hep bu kente ait hissetim kendimi. Halada zorunluluklar nedeniyle bile olsa bu kentten ayrılmak zor gelir. Birçok arkadaşım çeşitli nedenlerle bu kentten ayrıldılar. Ve bana hep “ne buluyorsun bu kentte?” diye sordular. Bense hep aynı cevabı verdim. Kendimi buluyorum…

Yaşamımın tüm sevinçlerini ve hüzünlerini bu kentte yaşadım. Bu günkü yazımın başlığını ise ünlü şairlerimizden Orhan Veli’nin “İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı” adlı şiirinden esinlendim. Biraz kıskandım, doğrusu. O halde neden bende gözlerimi kapayıp Eskişehir’i dinlemiyorum? Ve kapadım gözlerimi…

Kulağıma eskisinden daha çok gençlerin sesi gelmeye başladı. Şehir üniversite kenti olmuştu. Porsuğun kokusunu duyamadım. Çukur çarşı ve balık kokusu da yoktu. Sebze-meyve halinin yerinde yeller esiyordu. Oryada bir haller olmuştu. Trafikten kaynaklanan gürültü oldukça artmış, ama adalar ve hamam yolunda hiç araç sesi duyulmuyordu. Porsukta kayıkların sessizliği yerini gondollara bırakmıştı. Ama motorlu kayıklarda devreye girmişti. Sonra bir kalabalığın sesini duydum. Meğer turlarda gelmeye başlamış. Bu arada bir zil sesi çalındı kulağıma. Bunun üzerine gözlerimi açmak zorunda kaldım. Baktım ki bir tramvay geliyor. Buda çok yakışmış benim şehrime. Adalardaki yazlık sinemaları ve lunaparkı duyamaya çalıştım ama hiç ses alamadım. Sonra Kılıçoğlu ve Arı sinemalarının önünde sinemaya girmek için bekleyen kalabalığın seslerini işitmeye çalıştım. Ama bu iki büyük sinemanın yerinde yeller esiyordu. Neyse ki hamamlara girdiğimde duyduğum beyaz sabun kokusu burnuma hala geliyordu. Bunu sade gazoz ve simit kokusuyla tamamlayarak kentimi hissetmeye devam ettim. Seyyar arabalarda satılan tükürük köftesinin kokusunu sokaklarda hissedemedim, ama sıcak salep ve bozanın hala var olduğunu hissediyordum. Birileri çarşıda, …dünyası diyerek müşterileri çekmek için bağırıyordu. Bir kentte bu kadar dünya nasıl sığdı diye düşünmeden edemedim; simit dünyasından ayakkabı dünyasına, pardösü dünyasından kahve dünyasına daha birçok dünya kurulmuştu şehrimde…

İşte gözlerimi kapayınca bunlar geliverdi aklıma ve çalakalem yazı verdim.